Pewnie każdy z Was w życiu plecak na plecach miał, i doskonale wie, że nie jest łatwo.
Ponadto większość z Was miała w życiu okazję być plecakiem.

Ci którzy nie doświadczyli tego uczucia czy już zapomnieli zapytają jak jest?
Zawsze kiedy wstaje wczesnym ranem zastanawiam się jaki humor ma dzisiaj mój kierowca, ponieważ wiele od niego zależy, a przede wszystkim nasze życie spoczywa w jego rękach.
Mój kierowca na ogół jest wyrozumiały, zawsze poczeka cierpliwie kiedy się spóźniam.

Bywa, że odwdzięczam się płacą za paliwo itd. jego pośrednikowi, lecz nie zawsze to robię, zresztą on oto nie dba. Sama maszyna jest dość wygodna i nie mam do niej zastrzeżeń.

Kiedy moje pośladki opadają swobodnie na siedzenie, wtedy ulica należy do Nas.Czasami chwytam się oparcia.

W godzinach szczytu i przy dużych prędkościach moje ręce spoczywają na moim pasażerze, on tego nie lubi, ów bliskość dostarcza mu dyskomfortu, wiem o tym ale im jest dalej staram się jak najbardziej do niego przylgnąć, on wówczas kurczowo się odsuwa a ja powtarzam czynność.
 

Niekiedy to mój kierowca się spóźnia, wówczas mam ochotę zwalić go z siedziska i zająć jego miejsce...

Są to tylko marzenia i ciche klęcie pod nosem z braku doświadczenia.

Na pytanie czy kiedyś zmienię środek transportu odpowiadam po prostu, że tak, mam nadzieje, że tak...

Na pytanie czym jeżdżę? :)